سلام خانومي. همون روز اول مطلبتو خوندم. كيف كردم خيلي، اما دلم هم گرفت. اكثر دوستي هام همينطوري شروع شدن و همينطوري تموم. خيلي ها هم به ظاهر هنوز تموم نشدن اما كيفيت دوستي رو ندارن. اما هيچوقت غمگين نميشم. تو هر آدمي گوهر گرانمايه اي هست كه مي ارزه آدم براش وقت بذاره شكلاتهاشو بخوره، حتي اگه آخرش بذاره و بره اوم با يه صندوق شكلات. ياد همه دوستهام افتادم و همه دوستي هام. به اين فكر افتادم كه خودم چندتا صندوق شكلات از اين و اون دارم. يه نگاه دوباره به صداقت و خلوص دوستي هام، هديه ايه كه ايندفعه بهم دادي. اين شكلات تو ا، دوست عزيزم. آخ كه چه خوشمزست.